Artık dünya bir bilgi çöplüğü, içerisinde her kombinasyonda her duygu değerinde cümleler barındırıyor artık. Haddinden fazla fotoğraf var, haddinden fazla anı var. Üzerine bir şeyler yazıp günlük duygu ve düşüncelerimizi paylaştığımız ama kimsenin zerre umursamadığı bir hayat artık bu. Bir tartışma sırasında üç beş kelam edeyim diye kitap okunuyor. Sofistike gözükmek için kasım kasım kasılınıyor. Çünkü sonrasında level atlıyoruz daha güzel oluyor her şey, öğrenmeyi ihtiyacımız olduğu için değil, birilerine caka satmak için kullanıyor.
Ana akımlar ne diyorsa oyuz, çevremizdeki marjinal bir grubun sıkılana kadar politik düşüncesiyiz, sonra bambaşka bir şey oluruz. Tüketene kadar en iyisi kullandığımız. Kızgınlık, mutluluk, çaresizlik, gurur, başarı, değersizlik, aşk, nefret, üstünlük... Hepsi önceden belli, hepsi tüketime hazır, Haz!
Bunları yazmak da dahil buna. Çöplüğün içine mücevher bıraktığımızı zannediyoruz ya hastasıyım. Bi sikim değil.
En zor olan da zaten basit olan şeyi alıp birbirine doladıktan karman çorman ettikten sonra basitleştirmeye çalışmak. Gereksiz iş gücüyüz. Oyalanmaktan hoşlanıyoruz, böyle laf olsun, torba dolsun.
Nedir yani?
Ana akımlar ne diyorsa oyuz, çevremizdeki marjinal bir grubun sıkılana kadar politik düşüncesiyiz, sonra bambaşka bir şey oluruz. Tüketene kadar en iyisi kullandığımız. Kızgınlık, mutluluk, çaresizlik, gurur, başarı, değersizlik, aşk, nefret, üstünlük... Hepsi önceden belli, hepsi tüketime hazır, Haz!
Bunları yazmak da dahil buna. Çöplüğün içine mücevher bıraktığımızı zannediyoruz ya hastasıyım. Bi sikim değil.
En zor olan da zaten basit olan şeyi alıp birbirine doladıktan karman çorman ettikten sonra basitleştirmeye çalışmak. Gereksiz iş gücüyüz. Oyalanmaktan hoşlanıyoruz, böyle laf olsun, torba dolsun.
Nedir yani?
This comment has been removed by the author.
ReplyDelete